"Dışarıda evrenin sınırına doğru düşseydik orada ne görürdük? Tahta bir parmaklık ve üzerinde ç;ıkmaz sokak yazan bir levha mı?" kısmı özellikle ç;ok hoşuma gitti. Mantığının ve algılayışının bir sınırı oluşu, ötesinin de ötesini hayal etmekte yetersiz kalıyor oluşumuz can sıkıcı olduğu kadar yorucu da bir gerç;ek. Vücudunuzda uzanamadığınız bir nokta kaşınıyormuş gibi sizi huzursuz ediyor ve ayak parmaklarınızın iç;eri doğru kıvrılmasına neden oluyor.
Sık sık kafasına takılan birç;ok soru ile karşılaşmak insana kendini bir şekilde ifşa olmuş hissettiriyor. Ellerine sağlık.