Tarih: 08/08/18 00:44
Bölüm: Koşu
Selam, yine ben, hehe.
Bunu cok uzun zaman önce yazmışsın tabii, ben anca okuyabildim. 2016 tuhaf bir yıldı da.
Neyse, ben yine anlatımını cok etkileyici bulduğumu söylemek istiyorum. Karakterlerin her birinin hislerini rahatca işlemişsin, kalemine sağlık. Tek söylemek istediğim, yapıcı eleştiri istemene sığınarak (ve iki yıl önceymiş bu, tabii ki gelişmiş yazımın), ilk kısımdaki cümlelerinin bazıları biraz kesik kesik geldi bana. Hani şey biraz, biraz daha birbirleriyle ilişkili olabilir. Tık. Tık. gibi gidiyor hafiften. Genel itibariyle su gibi akan yazımın buralarda biraz kesintiye uğramış gibi.Ellerine sağlık, keşke devamı gelseydi bunun!
Yazarın Cevabı:İnanmıyorum bir yorum dahaaaa
yorum alınca acayip mutlu oluyorum, ç;ok teşekkürler.
Hikayeyi o kadar uzun zaman önce yazdım ki başlangıç; kısmını net hatırlamıyorum, ama eleştiri iç;in teşekkür ederim :) Ayrıca her türkü eleştiriye aç;ığım, sonuç;ta eleştirisiz ilerleme olmuyor. Bir ara gözden geç;irip yeni bir düzenleme yapacağım bölümde eğer tekrar dönebilirsem. Ama olur mu bilemiyorum, ç;ok hevesim kalmadı bu hikaye iç;in. Belki biraz zaman geç;erse tekrar iç;imden gelir.
Tarih: 24/09/16 20:40
Bölüm: Koşu
Merhabalar!
İlk hikayenmiş, eve hoş geldin. :3 Öylesine girdim bir bakayım dedim ama inan şu an neye uğradığımı şaşırmış durumdayım biraz.
Cümlelerinin iç;tenliğini en iç;imde hissettim, o kadar... Ben tecrübe ediyormuş gibiydim ki. Favori kısımlarım elbette ki ilk başlangıç; ve son kısımlardı, dönüp dönüp tekrar okuma isteğiyle dopdoluyum şu an. Betimlemeler güzel, gidecek daha yolları var ama gerç;ekten burada tüm parlaklığıyla ışıldamaya hazırlanan bir elmas var sanki.
Arkadaşının ölümünün altında yatan sebebi deliler gibi merak ediyorum, belli ki işin iç;inde bir baba figürü var. Küç;ük bir ç;ocuğu sonsuza dek sevgi dolu hissettirebilecek ya da yaralayabilecek bir figür. Havaya atılan bu paranın uğursuz kısmı arkadaşı iç;in görünmüş... İç;im ç;ok buruk şu an ya. Ellerine sağlık diyorum, kalemini gerç;ekten böyle kollarımı kocaman aç;ıp göğsüme bastırmak istiyorum. Çok iç;ten, ç;ok gerç;ek.
O gün, zamanın ve mekanın kırılmasına tanık oldu. Gerç;ekten ağlamanın, gözyaşlarına sahip ç;ıkamamanın ne olduğunu öğrendi. Hayatın anlamsızlığını, dünya kızıl saç;lı bir toz zerresi iç;in dönmeye ara vermediğinde, evren kaotik işleyişini durdurmadığında anladı. İnsanlar ağladılar. İnsanlar yas tuttular. İnsanlar atlattılar, hayatlarına devam ettiler, koşmaya devam ettiler.
Son parç;alanışımı da şurada yaşadım... Yeni bölümü merakla bekliyorum.
Yazarın Cevabı:Merhaba! Neredeyse bir yıl geciken bir cevap olduğunun farkındayım, ama geç;enlerde buraya bir hikayemi koyduğumu hatırladım ve bir kontrol edeyim dedim. Bir yorum görmeyi hiç; beklemiyordum. Bu hikayenin kurgusunu kafamda devam ettirsem de devamını yazmaya hiç; fırsatım olmamıştı ama aç;ıkç;ası yorumunu gördükten sonra tekrar yazmayı denesem mi diye bir düşündüm. Yaparım belki, gerekli iradeyi gösterebilirsem tabii. Güzel sözlerin iç;in gerç;ekten ç;ok teşekkür ederim. Hiç; beklemediğim bir anda karşılaşınca ç;ok mutlu oldum :)