Merhaba! 433 numaralı odaya hoşgeldiniz.

Hüviyet

Oda Sakini: Anastasia [İletişim]
Gerçek İsmi: Elif Anastasia F.
Cinsiyeti: Belirtilmedi
Doğum Günü:
Odaya Taşındığı Tarih: 07/07/15
Website:
Ask.fm:
Twitter:
Facebook: https://m.facebook.com/messages/read/?tid=mid.1422354907517%3Ac21867073f14819369#!/biri.biri.9041
Wattpad:
Betalık Yapıyor Mu?:
Ortalıklarda Göründüğü Son Tarih: 21/01/20

Yazar Performansı
Bu Ay: 0 kelime
Toplam: 1024 kelime

Duvar

Annem beni yağmurlu bir Pazartesi saat 13.21'de ilk defa kucağına almış. Doğumumdan bir gün sonra hemşirenin yanağını yeme girişiminde bulunduğum zaman normal bir çocuk olmayacağım anlaşılmış. 

Annemin dediğine göre yürümeyi öğrenmeden dans etmeyi öğrenmişim. Sanırım duyduğum her müziğe tepki vermemle bir dansçı olacağımı anlamışlar. 

Konuşmaya başladığım ilk zamanlardan itibaren oyuncu olacağımı söylediğimde annemler endişelenmiş. Çünkü gerçekten ileride bir oyuncu olmamı istemiyorlarmış ve bundan endişe duymuşlar. Sanırım haklı bir endişeymiş. 

Ah edebiyat mı? Ona gelişecek olan ilgimi fark etmeleri de uzun sürmedi. Beş yaşındayken bir gün anneme gidip okuma yazma öğrenmek istediğimi söyledim. Ve işte edebiyat maceram o yaz Külkedisi ile başladı.

Ardında ikinci sınıftayken satrancı keşfettim ve bu alanda da güzel şeyler yaşadım. Ve işte ilk o zaman hayatın da planlara ihtiyacı olduğunu düşündüm.

Altıncı sınıfa geldiğimde insanların neden daha tanımadan beni sevmediklerine karar verdiklerini anlamaya çalıştım. Onlara hep gülümser, içtenlikle selam verir ve yardım ederdim, onlarsa bana uzaylıymışım gibi davranıyordu. Asosyal bir çocuk değildim. Aslında okullarda aklınıza gelebilecek tüm etkinliklerde liderlik yapardım ama hiç arkadaşım yoktu. İnsanlar beni tanımak için çaba harcamadılar. Ben de bir yerden sonra kendimi tanıtmak için çaba harcamadım. Ama o dönem başka bir şey keşfettim. İnsanların ne düşündüklerini bilebiliyordum. Ve 'tarot'u keşfettim.  Artık insanlar bazen korktukları için fal baktırmak bile istemiyorlar. 

Modelliğe olan ilgimse 16 yaşındayken güzel sanatlar fakültesinde okuyan bir sevgilimin resmimi çizmek istediğini söylemesiyle ortaya çıktı. Yani anlayacağınız ona biraz daha sonralardan merak saldım. 

Artık neler yapabildiğimi biliyorsunuz. Şimdi sıra ne düşündüğümde.

Tüm insanlar iyiliği hak eder. Özellikle de kötüler. Çünkü onları kötü yapan şey de iyiliğin yokluğudur. Ben kötülük diye bir şeyin varlığına inanmıyorum. Kötülük diye bir şey yoktur sadece iyilik eksikliği vardır. 

Dünyadaki en büyük sihrin gülümseme olduğuna ve bir tebessümün dünyayı değiştirebileceğine inanıyorum.

Ve bir de...

Sevgi ve mutlulukla kalın... Ve umarım hayat size nazik davranır. Unutmayın hepimiz büyülüyüz....